พระพิจิตร เขี้ยวงู

•••พระพิจิตร เม็ดน้อยหน่า พิมพ์เขี้ยวงู กรุท่าฉนวน เนื้อผงใบลานเผาผสมดิน เนื้อละเอียดสีดำ มวลสารเหล็กน้ำพี้ ดูดล้อตอบรับแม่เหล็ก หนึ่งในตำนานพระที่ยังหลงเหลือ พระผู้สร้างตำนานพระ "เล็กดี ฤทธิ์ดัง" สุดยอดพระหายาก "องค์จริงตัวจริงหายากมากๆ ปัจจุบันไม่ค่อยมีให้พบเห็นหรือหมุนเวียนในตลาดครับ" เป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วว่าพระเมืองพิจิตรมีพระที่แตกกรุออกมาอยู่มากมายหลายกรุ และพระโดยส่วนใหญ่ของเมืองพิจิตร จะมีขนาดเล็กซะเป็นส่วนใหญ่ มีทั้งที่ทำด้วยเนื้อชิน เนื้อดิน และทำด้วยเนื้อดินผสมผงใบลาน เป็นพระที่สร้างในสมัยสุโขทัย จนถึงอยุธยาตอนปลาย และพระของเมืองพิจิตรทุกพิมพ์ ทุกกรุ จะมีชื่อเสียงโดดเด่นทางแคล้วคลาด คงกระพันชาตรีทุกกรุ แต่ครั้งนี้จะขอพูดถึง พระพิจิตร เม็ดน้อยหน่า พิมพ์เขี้ยวงู พระพิมพ์นี้ก็มีขึ้นที่กรุมะละกอ และขึ้นอยู่ตามกรุต่างๆเหมือนๆกับพระพิจิตรพิมพ์อื่นๆแต่เนื้อหาโดยส่วนใหญ่จะเป็นเนื้อดินร่วนซุยสีน้ำตาล เพราะไม่มีผสมผงใบลาน ไม่ละเอียดหนึกนุ่มสีดำ อย่างกรุท่าฉนวน ด้วยเหตุนี้เองทำให้พระพิจิตร เม็ดน้อยหน่า พิมพ์เขี้ยวงู กรุท่าฉนวน จึงได้รับความนิยม เป็นที่เสาะหาหวงแหนชองคนที่มีเก็บ และมีราคาแพงกว่า พระพิจิตร เม็ดน้อยหน่า ของกรุอื่นๆอยู่หลายช่วงตัวเลยทีเดียว •••••พระพิจิตร พิมพ์เขี้ยวงู กรุท่าฉนวน จัดเป็นพระที่มีขนาดเล็กมากๆ ที่เปี่ยมล้นด้วยพุทธคุณทำด้วยเนื้อผงใบลานเผาผสมดิน เนื้อละเอียดสีดำ เป็นพระในตำนานของเมืองพิจิตร ถ้าเอาแม่เหล็กมาดูดจะมีอาการเคลื่อนไหวสื่อรับกับแม่เหล็กเล็กน้อยซึ่งคนเก่าแก่ได้เอยไว้ว่าเพราะมีการผสม “แร่เหล็กน้ำพี้” เอาไว้ในมวลสารเนื้อพระด้วยนั่นเอง •••••ความแตกต่างระหว่างเม็ดน้อยหน่า กับ เขี้ยวงู เขี้ยวงูจะมีขนาดเล็กกว่า องค์พระสอบกว่า ปีกไม่กว้าง ซึ่งเม็ดน้อยหน่าจะมีขนาดใหญ่และจะออกกลมรีกว่าเพราะปีกกว้างกว่า องค์พระส่ำกว่าใหญ่กว่า และพระพิมพ์เขี้ยวงู จะมีเนื้อโทนละเอียดจัดหนึกนุ่มสีดำเท่านั้น @>>>เรื่องราวจริงในอดีต...ของ บุญเพ็ง หีบเหล็ก นักโทษประหารคนสุดท้ายของกรุงรัตนโกสินทร์ ยังอมพระเมืองพิจิตรไว้ในปาก ทำให้มีดดาบเพชรฆาตรไม่ระคายผิว_บุญเพ็ง หีบเหล็ก เป็นฆาตกรโรคจิตเมื่อลงมือฆ่าใครแล้วจะหั่นศพเป็นชิ้นๆแล้วใส่ "หีบเหล็ก" โยนทิ้งน้ำจึงมีฉายาว่า บุญเพ็ง หีบเหล็ก...ในช่วงประหารชีวิตนายบุญเพ็งนั้น เพชรฆาตร รำดาบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วได้ลงดาบอันคบกริบลงบนคอ แทนที่คอจะขาดเลือดพุ่งกระฉูดกลับกลายเป็นว่า คมดาบนั้นไม่ได้ระคายเคืองผิวเลยแม้แต่น้อย จนเพชฌฆาตพูดว่า "เอ็งมีอะไรดี ให้เอาออกมาเสียเถอะมิเช่นนั้นจะเอาไม้รวกสวนทวาร(ก้น) แล้วจะเจ็บปวดทรมานจนตาย" หลังจากนั้นเพชรฆาตร ก็เอาพระพิจิตร ที่นายบุญเพ็ง อมไว้ในปากขว้างทิ้งไปในกอไผ่ คราวนี้เพชรฆาตรรำดาบใหม่ จนบุญเพ็งเคลิ้มเผลอ ทันใดนั้นคมดาบก็ฟันดังฉับ สิ้นเสียงคมดาบ คราวนี้คอของนักโทษบุญเพ็งขาดหัวกระเด็น จนเลือดพุ่งกระฉูด ผู้คนที่มาดูต่างร้องวี๊ดว้ายระงม ศพของบุญเพ็ง หีบเหล็ก ถูกนำไปฝังไว้ในป่าช้านั้นเอง จนภายหลังญาติมาจัดการเผาศพตามพิธี และกล่าวกันว่า รอยสักช่วงแผ่นหลัง ของเขา เผาไฟไม่ไหม้ ญาติเก็บกระดูกใส่เจดีย์ไว้ข้างอุโบสถวัด จนช่วงหลังเจดีย์ถูกรื้อออก ทางวัดภาษี จึงได้ให้ช่างปั้นรูปปั้นจำลอง ไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์ เมื่อ พ.ศ.2537 ตั้งไว้ในศาลเล็ก ๆ ติดกับวิหาร ซึ่งเป็นอนุสรณ์ว่า เขาเป็นนักโทษประหารคนสุดท้ายเมื่อปี พ.ศ. 2474 ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อวันที่ 24 มิ.ย.2475 ศาลบุญเพ็ง หีบเหล็ก แต่กลับกลายเป็นศาลที่มีคนไปกราบไหว้บูชา เสี่ยงโชคเสี่ยงลาภ ได้เงินบุญมาทำนุบำรุงวัดอยู่มิใช่น้อย_ใครอยากจะไปย้อนรอยประวัติศาสตร์ และอยากจะไปทำบุญ ก็เชิญ วัดภาษี ตั้งอยู่ที่ ซอยเอกมัย23 แขวงคลองตันเหนือ กรุงเทพฯ •••พระที่แตกกรุออกมาอยู่มากมายหลายกรุที่มีขึ้นตามกรุต่างๆพอสังเขปดังนี้... 01.กรุวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน เป็นพวกพิมพ์พิจิตรเม็ดข้าวเม่า นาคปรก ลีลา ฯลฯ) 02.กรุท่าฉนวน (พระกรุนี้ที่เป็นที่นิยมและขึ้นชื่อลือชาเป็นอันดับหนึ่งก็คือ พระพิจิตร ตระกูลเม็ดน้อยหน่า ฯลฯ) 03.กรุมะละกอ (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน จำพวกพิมพ์พระนาคปรก และเม็ดน้อยหน่า เนื้อดินน้ำตาล ฯลฯ) 04.กรุโพธิ์ประทับช้าง (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน จำพวกพิมพ์พระนาคปรก ฯลฯ) 05.กรุทับค้อ (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน จำพวกพิมพ์พระร่วงยืน ฯลฯ) 06.กรุหัวดง (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน พิมพ์พิจิตรหัวดง จะมีทั้งกรุเก่า กรุใหม่ ฯลฯ) 07.กรุวัดเขมาภิรดาราม (พระกรุนี้จะนิยมเนื้อชินเงิน จำพวกพิมพ์ฐานสำเถา ฯลฯ)